Wysoki, szczupły, ciemnowłosy chłopiec o szczerym uśmiechu i bardzo dojrzałym spojrzeniu to Mikołaj, który należał do społeczności uczniowskiej II klasy liceum.
Wzbudzał zaufanie i sympatię otoczenia, dał się poznać jako bardzo dobrze wychowany młody człowiek, który starał się sumiennie wypełniać swoje uczniowskie obowiązki. Jego empatia, uczciwość i ambicja wyznaczały mu drogę, którą podążał do wyznaczonych celów. Często rozmawiał ze mną po lekcjach w celu wyjaśnienia kwestii, które budziły jego ciekawość. Miał w sobie wiele spokoju i opanowania. Codziennym postępowaniem zyskiwał życzliwość otaczającego go świata. Otwarte serce i wrażliwa osobowość, to niewątpliwe atuty Mikołaja.
Puste miejsce w ławce świadczy o jego nieobecności, ale na pewno pozostanie na zawsze w pamięci koleżanek, kolegów i nauczycieli.
Maria Starostka – polonistka
